امروزه ایمپلنت های دندان به عنوان یک راه درمانی قابل پیش بینی برای برای بی دندانی ها پذیرفته شده است از طرفی بازسازی فک های تحلیل رفته، در ناخیه خلفی دارای تحلیل استخوان شدید، نیاز به پیوند استخوان دارد.
برای فرار از انجام پیوند استخوان چه شیوه هایی وجود دارد؟
- ایمپلنت کوتاه.
- قرار دادن ایمپلنت به صورت زاویه دار(tilted)
- ایمپلنت زایگوما.
- ایمپلنت پتریگویید.
ایمپلنت کوتاه:
یکی از راه های درمان استفاده از ایمپلنت های کوتاه می باشد ولی وقتی حتی میزان استخوان برای ایمپلنت های کوتاه ناکافی می باشد ناگزیر به استفاده از پیوند استخوان هستیم که معایبی دارند مثل درد و ناراحتی در ناحیه دهنده، درد و تورم پس از عمل، غیر قابل پیش بینی بودن نتایج و پیچیده بودن جراحی ها.
ایمپلنت زاویه دار:
این ایمپلنت ها روشی به منظور پرهیز از آسیب به ساختار آناتومیکی مهم وپرهیز از پروسه های پیوند استخوان در فک های به شدت تحلیل رفته و پروسه های سینوس لیفت می باشد در مواقعی هم هدف از استفاده از این مدل قرار دادن ایمپلنت بلند تر می باشد (چون برای بدون زاویه قرار دادن ایمپلنت فضای کافی وجود ندارد). بعلاوه مدل های زاویه دار باعث فاصله ی بیشتر ایمپلنت های قدامی وخلفی و حذف نیروی های یکطرفه (کانتی لور) می شود. بدین منظور می توان از ایمپلنت های با زاویه 12 و 24 یا 36 درجه استفاده کرد. بهترین متخصص ایمپلنت تنها می تواند کاشت ایمپلنت موفق را انجام دهد.
به صورت کلی تفاوتی در بقاء و ماندگاری میان ایمپلنت های زاویه دار و بدون زاویه دیده نشده است. میزان ماندگاری در بازه زمانی 5 ساله در ایمپلنت های زاویه دار 96%و در انواع بدون زاویه 97% می باشد. از لحاظ تحلیل استخوان هم تفاوتی میان این دو گروه وجود ندارد. استفاده از انواع زاویه دار باعث به دست آوردن ثبات اولیه بهتر در استخوان های ضعیف میشود.
معایب ایمپلنت های زاویه دار:
- از لحاظ تکنیکی حساس است و نیاز به مهارت و دانش بالا دارد.
- به طراحی کامپیوتر نیاز دارد که در دسترس همه متخصصین ایمپلنت نیست.
استفاده از ایمپلنت ها ی منفرد زاویه دار باعث افزایش استرس دراستخوان اطراف محل کاشت می شود ولی وقتی چند ایمپلنت توسط روکش بهم متصل می شوند استرس مکانیکی روی استخوان اطراف ایمپلنت های زاویه دار کاهش می یابد حتی استرس اطراف ایمپلنتهای دیگر در ناحیه قدام هم بدین ترتیب کاهش می یابد.
ایمپلنت زایگوما:(zygomatic)
برای پرهیز از پیوند استخوان (به خصوص برای بیماران دارای مشکلات پزشکی مثل قلبی عروقی، دیابت) می توان از ایمپلنت های زاویه دار یا ایمپلنت زایگوما استفاده کرد. برای بیماران با تحلیل بسیار شدید استخوان فک بالا که پیوند استخوان غیر ممکن است این ایمپلنت ها در استخوان گونه قرار می گیرند.
ایمپلنت پتریگوئید:
در موارد بسیار شدید از ایمپلنت های استخوان پتریگوئید استفاده می شود که موفقیت بالایی هم دارند و حالت کانتی لور( پروتز یک طرفه) حذف می شود. در نواحی بی‌دندانی فک بالا قرار دادن ایمپلنت در موارد تحلیل شدید بسیار مشکل است که ایمپلنت استخوان پتریگوئید به کار می‌آید.
